مینوتوم

در آغاز، تنها تاریکی بود و آتشی خاموش در دلِ عدم.
مینوتوم از همان شکاف زاده شد؛
از کشاکشِ دو نیروی همزاد و هم‌ستیز — نوری که می‌خواهد ببیند، و سایه‌ای که می‌خواهد پنهان کند.

ما بند راک نیستیم. ما پژواک یک نبردیم.
نبردی که از آفرینش تا فروپاشی، در هر ذره، در هر دل، جاری‌ست.
هر قطعه، آیینی‌ست برای مواجهه با حقیقت.
نه حقیقتی بیرونی، که آن زلزله‌ی خاموش در درون.

آیا می‌شنوی؟
این صدای مینوتوم است !

جایی میان جهان‌های دیده و نادیده، میان عقل و جنون، میان انتخاب و رهایی.